Hvers vegna að vera að gefa einhverjar upplýsingar yfirleitt?

Nú eru aðdáendur Harry Potters bókanna ekki sáttir og jafnvel foreldrar þeirra að tjá sig í undurn og reiði. Ég skil bara ekki af hverju Rowling er yfirleitt að gefa eitthvað í skyn. Því ekki að halda söguloknum leyndum?

Það er lítið spennandi í ævintýrasögu eins og Harry Potter að vita asvona óbeint hvað muni gerast. Forvitnin snýst þá um hvernig verður hann drepinn og hver eða hvað drepur hann!

Skýringin sem ég las hér um daginn eða alla vegana ein af þeim væri sú að sumri rithöfundar velja að láta aðalsöguhetjuna deyja til þess að enginn annar geti tekið upp þráðinn og skrifað framhald.

Þá er þetta farið að snúast um peninga en hegðun fólks snýst einmitt svo oft um þá.  Það er hins vegar sorglegt þegar það eru barna og unglingahöfundar sem haldnir eru þeirri þörf. Er ekki Rowling ein af þeim ríkustu í Bretlandi? Það minnir mig. Er það ekki bara fínt og er þá ekki í lagi ef einhverjum öðrum dytti í hug að taka upp þráðinn og verða líka ríkur af því?

Sennilega erfitt fyrir marga, ef til vill gæti ég þetta ekki sjálf, en ég kemst væntanlega aldrei að því til þess að geta bloggað um það hér ;)

Það er hægt að gera svo margt annað en að láta aðalpersónuna deyja, gæti til dæmis bara vaknað upp af draumi ;), misst galdrahæfileikann í stórum slag, nei ég segi nú svona, fínt í sögum fyrir fullorðna stundum er eina leiðin til að ljúka sögu með stæl og þá sögunnar vegna að láta aðalpersónuna deyja.

JK Rowling sætir harðri gagnrýni aðdáenda Potters

Athugasemdir

[Hulda Dagmar Magnúsdóttir, 4.7.2006 kl. 00:00]

Hmm kannski var Rowling greyið undir stöðugri pressu áhanganda eða jafnvel blaðamanna svo hún keypti sér gálgafrest með pínu uppljóstrun. En persónulega var ég alltaf ósátt við endir bókanna" Á hverfanda hveli" eða "Gone with the wind" og var himin lifandi þegar einhver óþekktur höfundur skrifaði framhald sem hét einfaldlega "Scarlet" að mig minnir, og lét hana og Rhett Buttler (hvernig sem það er nú skrifað) ná saman eftir miklar hremmingar. Þá var ég sátt..... og taldist ég nú nærri fullorðin er ég las þetta umdeilda framhald.

[Pálína Erna Ásgeirsdóttir, 4.7.2006 kl. 09:21]

Það eru auðvitað mörg sjónarhorn á þessu. Til hvers er höfundur að skrifa t.d.? Til þess að hafa ofan í sig og utan á? Til þess að skapa? Eða til þess að vekja einhvern til umhugsunar, jafnvel hrista upp í lesandanum;)? Eða er hann að reyna að koma einhverjum boðskap til skila?

Sjálfsagt væri auðveldara að koma með krítík ef sá grunnur væri á tæru. Mannanna börn eru líka eins misjöfn eins og þau eru mörg þannig að sumum finnst þetta sjálfsagt hið besta mál þó að önnur séu mjög ósátt.

Ég hef ekki lesið margar skáldsögur en ég sá myndir sem bera sömu nöfn og bækurnar sem þú nefndir. Sástu myndirnar líka var endirinn öðru vísi í þeim en í bókunum?

[Hulda Dagmar Magnúsdóttir, 4.7.2006 kl. 18:24]

Já myndin og bókin hafa sama endir. Ansi margar bækur sem komast í uppáhald hjá mér hafa ömurlegan endir, og það er kannski þessvegna sem þær einmitt komast í uppáhald hjá mér... enginn ævintýraljómi, bara örlög í takt við raunveruleikann. Samt kannski svolítið hart að mínu mati að henda raunveruleikanum inní barna og unglingabækur.

[Pálína Erna Ásgeirsdóttir, 5.7.2006 kl. 08:31]

Ég er svo sammála þér um barna og unglingabækurnar. En það var svo fyndið í vetur, ég var í miklu námi en sum kvöld horfði ég á Lost sem er nú langt frá raunveruleikanum og ég hvíldist alveg ótrúlega mikið. Ég hafði aðgang að nokkrum þáttum sem ég sparaði mér til prófatarnarinnar. Svo las ég nánast yfir mig á hverjum degi og þegar komið var á þann punkt þá hætti ég og horfði á einn þátt ;) Þetta var algjör snilld. Nú þarf ég að fara á stúfana fyrir haustönnina og finna mér nýja þætti sem virka eins vel á mig;)