Ég skil bara ekki hvað dagarnir eru stuttir

Mikið er gaman að vera í skóla tralalalala

Þessar tvær vikur sem liðnar eru hafa bókstaflega flogið. Ríjúníon-fílingur í loftinu enda var fríið nánast mánuður og lengri hjá sumum nemum. Siðust tvo dagana hitti ég sögukennarann minn úr FÁ og góða vinkonu mína sem er í mastersnámi.  Þetta var ánægjupunktur dagsins enda langt síðan að ég hafð'i séð þær.

Minnigarnar spruttu fram og þegar ég var að hugsa um þetta í gærkvöldi þá rann upp fyrir mér ljós, dauft ljós hehe. Það er þetta með minnið og upprifjunina. Líklega hegðar minnið sér á líkan hátt og það er eðlilegt að þeir vinir manns sem maður hittir oftast verði manni minnisstæðari, endurtekning, endurtekning, skilningur......

Ég áttaði mig líka á því að nú eru tvær vikur liðnar síðan skólinn byrjaði og sannarlega kominn tími til þess að vera komin í fullan gang. Ég sá fyrir mér námsgreinarnar sem vini og hugsaði með tillhlökkun til þess að skreppa með þeim á kaffihús eða eyða góðri kvöldstund með þeim, sem oftast.

Eitt vantar þó uppá en það er að getað hitt þessa nýju vini mína svona án þess að ég hafi planað það. Já það væri nú meiri snilldin ef að hægt væri að smella glósunum sínum í flottan robot sem rækist svo á mann svona fyrir tilviljun hér og þar. Þá væri nú ekki málið að smella þekkingunni í minnið hehe

 

Athugasemdir

[Jórunn Sigurbergsdóttir , 26.1.2007 kl. 12:03]

Það er kanski ekki svo vitlaust að láta gósurnar liggja hér og þar svo maður geti kíkt þegar maður er annað að gera en að læra. Líta á námsefnið sme vini. Þetta finnst mér góð hugmynd.